|| अवधूत गीता ||
--------------
|| प्रथमोऽध्यायः ||
---------------
यथा जलं जले न्यस्तं सलिलं भेदवर्जितम् ।
प्रकृतिं पुरुषं तद्वदभिन्नं प्रतिभाति मे ।। ५१।।
यदि नाम न मुक्तोऽसि न बद्धोऽसि कदाचन ।
साकारं च निराकारमात्मानं मन्यसे कथम् ।। ५२।।
जानामि ते परं रूपं प्रत्यक्षं गगनोपमम् ।
यथा परं हि रूपं यन्मरीचिजलसन्निभम् ।। ५३।।
|| অবধূত গীতা ||
---------------
|| প্রথম অধ্যায় ||
----------------
(৫১ ) জলের মধ্যে জল মিলিলে এক যেমন আভাসে ,
প্রকৃতি আর পুরুষ তেমনি এমনে অভেদ হয়ে ভাসে !!
(৫২) জানো নিশ্চিত যখন এ মনে নও তুমি বদ্ধ কিংবা মুক্ত ,
তবে মন কিভাবে রবে রূপ অরুপের সাথে যুক্ত ??
(৫৩) যেমনে জানি তব সর্বোচ্চ রূপ হয় গগননুপম
ধরার রূপ মরিচিকাসম ক্ষুদ্র জ্ঞানের বিভ্রম !!
Avadhuta Gita
----------------
Chapter 1 (verses 51-53)
----------------------------
(1.51) As water, when water has been poured into water, has no distinctions, so purusa and prakrti appear nondifferent to me.
(1.52) If indeed you are never bound or liberated, how then can you think yourself with form or as formless?
(1.53) I know your supreme Form to be directly perceivable, like the sky. I know your lower form to be as water in a mirage. Like the sky - without division or distinction, without change.
