(27) *Kobitay Chandogya Upanishad* (Part 4 , Chapter 4)

॥ चतुर्थोऽध्यायः ॥
--------------
॥ चतुर्थः खण्डः ॥
----------------

सत्यकामो ह जाबालो जबालां मातरमामन्त्रयाञ्चक्रे ब्रह्मचर्यं भवति विवत्स्यामि किङ्गोत्रोन्वहमस्मीति ॥ १ ॥
सा हैनमुवाच नाहमेतद्वेद तात यद्गोत्रस्त्वमसि बह्वहं चरन्ती परिचारिणी यौवने त्वामलभे साहमेतन्न वेद यद्गोत्रस्त्वमसि जबाला तु नामाहमस्मि सत्यकामो नाम त्वमसि स सत्यकाम एव जाबालो ब्रवीथा इति ॥ २ ॥
स ह हारिद्रुमतं गौतममेत्योवाच ब्रह्मचर्यं भगवति वत्स्याम्युपेयां भगवन्तमिति ॥ ३ ॥
तँ होवाच किङ्गोत्रो नु सोम्यासीति स होवाच नाहमेतद्वेद भो यद्गोत्रोऽहमस्म्यपृच्छं मातरँ सा मा प्रत्यब्रवीद्बह्वहं चरन्ती परिचरिणी यौवने त्वामलभे साहमेतन्न वेद यद्गोत्रस्त्वमसि जबाला तु नामाहमस्मि सत्यकामो नाम त्वमसीति सोऽहँ सत्यकामो जाबालोऽस्मि भो इति ॥ ४ ॥
तँ होवाच नैतदब्राह्मणो विवक्तुमर्हति समिधँ सोम्याहरोप त्वा नेष्ये न सत्यादगा इति तमुपनीय कृशानामबलानां चतुःशता गा निराकृत्योवाचेमाः सोम्यानुसंव्रजेति ता अभिप्रस्थापयन्नुवाच नासहस्रेणावर्तेयेति स ह वर्षगणं प्रोवास ता यदा सहस्रँ संपेदुः ॥ ५ ॥

|| চতুর্থ অধ্যায়  ||
---------------
   || চতুর্থ খন্ড ||
---------------
একদা জবালাপুত্র নাম 'সত্যকাম' -
আসিয়া জিজ্ঞাসে মারে পূর্বপুরুষ নাম !!
কহে - "মাগো ব্রহ্মচারী হইতে ইচ্ছা করি ,
বল আমার বংশ পরিচয় কৃপা করি.... "

কহেন মা "বাছা আমার যখন তোরে পেটে ধরি ,
ছিলাম গৃহকাজ নিয়ে অতিথি-আপ্যায়ন করি !!
জানিনা বাছা আমি তোর পূর্বপুরুষ নাম..
জানি সুধু 'জবালা' আমি আর পুত্র 'সত্যকাম' !! "

হরিদ্রুমাতার পুত্র গৌতম এর কাছে আসি ,
কহে সত্যকাম "তব শিষ্য হইতে অভিলাষী " ||
জিজ্ঞাসিলে গৌতম তাঁরে পূর্বপুরুষ-নাম ,
কহে " জবালা মোর জননী -আমি সত্যকাম !!
জিজ্ঞাসিয়া জননীরে এ পরিচয় জানি -
কহিয়াছিলেন কেবল এটুকু মোর জননী ...
যখন ধরেন গর্ভে মোরে ছিলেন যে বিস্মৃত ,
সংসার অতিথি অপ্যাযনেই অতি প্রীত !! "

কহেন গৌতম "বুঝিয়াছি তব বংশ পরিচয় ,
এমত সত্য কহে যে সে ব্রাহ্মন- ই এক হয় !!
আনো ইন্ধন দীক্ষাতরে দিব দীক্ষা এখনি , "
কহিয়া শিষ্যরূপে বরিয়া লইলেন তখনি !!
দিয়া চারিশত গাভী গৌশালা হতে ,
আজ্ঞা দিলেন সত্যকামে যাইতে অরণ্যেতে !!
সত্যকাম করেন প্রতিজ্ঞা এই নিজ মনে ,
"এক সহস্র করিয়া ফিরিব - তবে মিলিব গুরুর সনে ........"
Part 4
--------
Chapter IV
-------------
(The Story of Satyakama) 

Once upon a time, Satyakama the son of Jabala addressed his mother and said: " Mother, I wish to become a brahmacharin. Of what ancestry am I?"

She said to him: "I do not know, my child, of what ancestry you are. In my youth I was preoccupied with many household duties and with attending on guests when I conceived you. I do not know of what ancestry you are. I am Jabala by name and you are Satyakama. So you may speak of yourself as Satyakama Jabala (the son of Jabala)"

He came to Gautama the son of Haridrumata and said: " Sir, I wish to live with you as a brahmacharin. May I approach you, as a pupil?"

Gautama said to him: "Of what ancestry are you, dear friend?"
Satyakama said: "I do not know, Sir, of what ancestry I am. I asked my mother about it and she replied: "In my youth I was preoccupied with many household duties and with attending on guests when I conceived you. I do not know of what ancestry you are. I am Jabala by name and you are Satyakama." I am therefore, Sir, Satyakama Jabala".

Gautama said: "None but a true brahmin would thus speak out. Fetch the fuel, dear friend; I shall initiate you. You have not departed from truth." He initiated Satyakama. Having separated out four hundred lean and weak cows from his herd, he said: "Dear friend, go with these."Driving them away toward the forest, Satyakama said: "I shall not return until they become a thousand." He lived a number of years in the forest.When the cows had become a thousand....