(34) *Kobitay Chandogya Upanishad * (Part 4, Ch 15)

॥ चतुर्थोऽध्यायः ॥
---------------
॥ पञ्चदशः खण्डः ॥
----------------
य एषोऽक्षिणि पुरुषो दृश्यत एष आत्मेति होवाचैतदमृतमभयमेतद्ब्रह्मेति तद्यद्यप्यस्मिन्सर्पिर्वोदकं वा सिञ्चति वर्त्मनी एव गच्छति ॥ १ ॥
एतँ संयद्वाम इत्याचक्षत एतँ हि सर्वाणि वामान्यभिसंयन्ति सर्वाण्येनं वामान्यभिसंयन्ति य एवं वेद ॥ २ ॥
एष उ एव वामनीरेष हि सर्वाणि वामानि नयति सर्वाणि वामानि नयति य एवं वेद ॥ ३ ॥
एष उ एव भामनीरेष हि सर्वेषु लोकेषु भाति सर्वेषु लोकेषु भाति य एवं वेद ॥ ४ ॥
अथ यदु चैवास्मिञ्छव्यं कुर्वन्ति यदि च नार्चिषमेवाभिसम्भवन्त्यर्चिषोऽहरह्न आपूर्यमाणपक्षमापूर्यमाणपक्षाद्यान्षडुदङ्ङेति मासाँस्तान्मासेभ्यः संवत्सरँ संवत्सरादादित्यमादित्याच्चन्द्रमसं चन्द्रमसो विद्युतं तत् पुरुषोऽमानवः ॥ ५ ॥                          स एनान्ब्रह्म गमयत्येष देवपथो ब्रह्मपथ एतेन प्रतिपद्यमाना इमं मानवमावर्तं नावर्तन्ते नावर्तन्ते ॥ ६ ॥

|| চতুর্থ অধ্যায় || 
--------------
|| পঞ্চদশ খণ্ড ||
-------------
চক্ষুতে যাঁরে দেখি তিনি যে আত্মা,, 
তিনি নিডর , তিনি অমর , তিনিই যে ব্রহ্মা ....
গলানো মাখন দিলে চোখে তাই গড়ায়ে যায় পাশে ,
যেমনে দিলে জল গড়াইয়া যায় যে  দুইপাশে || 

দ্রষ্টাগণ দিয়াছেন 'সম্যাত্ভামা' নাম তায় ,,
যত শুভ -কৃপা -আশীষ আসি তাঁহাতে  মিলায় ||
যেজন এ জ্ঞানের জ্ঞানী হইবে যখনি ,,
আশীর্বাদবর্ষণ হইতে থাকে তাহাপরে তখনি ||

তিনি -ই 'বামনী' আশীষ বহি আনেন সবার পরে ,
এ জানিলে আশীষ-বাহক হইবে সর্ব্বতরে ||

আবার তিনি - ই 'ভামনি' সর্ব্বলোকে দীপ্তিময় ,,
ইহা জানিয়া সকলে সেরূপ হইবে আভাময় || 

এ মানবের মৃত্যুতে যদি নাও হয় শেষকৃত্ত ,
তবু তিনি আলোকে মিলান - হইয়া জীবনহতে নিবৃত্ত ||
আলোক হতে দিবা ,দিবা হতে চন্দ্রের আলোকিত অর্দ্ধ....
সেথা হতে সূর্যের উত্তরায়নের বত্সরার্দ্ধ .....
তত্পরে সম্বত্সর , সূর্যে সম্বত্সর পরে ,
সেথা হতে  চন্দ্রে আসি.... বিদ্যুতে তত্পরে ....
সেথা মেলেন একজন - মানব নন যিনি ,
ব্রহ্মবধি পথ চিনাইয়া লইয়া যে যান তিনি......

এ পথ দেবগনের - এরেই কহে দেবায়ন ||
সে পথে গমিলে তবেই মেলেন যে 'ব্রাহ্মন' ||
এ পথ চলিলে জন্ম হয়না পুনর্বার ,
মানবাবর্তে কভু তিনি ফেরেন নাকো আর .....

Part 4
-------
Chapter 15
------------- 
(Instruction by the Teacher)

He said, "The person that is seen in the eye - that is the *Self* . This is the immortal, the fearless... this is **Brahman**.  That is why, if one drops melted butter or water in the eye, it flows away on both sides.

The seers call him 'Samyadvama' , for all blessings /vama go towards him / samyanti . All blessings go towards him who knows this.

He is also 'Vamani ' , for he carries to living beings (nayati) all blessings (vama). He who knows this carries all blessings.

He is also called 'Bhamani' , for he shines (bhati) in all the worlds. He who knows this shines in all the worlds.

Now, whether or not they perform the funeral rites for such a person, he goes to light, from light to day, from day to the bright half of the moon, from the bright half of the moon to the six months during which the sun goes to the north, from those months to the year, from the year to the sun, from the sun to the moon, from the moon to lightning. There a person who is not a human being meets him and leads him to Brahman. 

This is the Path of the Gods (Devayana), the path leading to Brahman. Those who travel by it do not return to the whirl of humanity, yes !! they do not return!! ."
****************************
Beautiful isn't it ?? :-)
Next blogpost will carry the concluding two chapters of Part 4.